Τι αποκαλύπτει η σεναριογράφος της καθηλωτικής σειράς!
Στο περιοδικό «TvMania» και πιο συγκεκριμένα στη δημοσιογράφο Αφροδίτη Γεωργίου παραχώρησε συνέντευξη, η Χριστιάνα Αρτεμίου.
Η Κύπρια ηθοποιός και σεναριογράφος που αυτό το διάστημα μαζί με την σκηνοθέτιδα Ναστάζια Χριστοδούλου, ετοιμάζουν την επιστροφή της τηλεοπτικής κοινωνικής-δραματοποιημένης εβδομαδιαία σειράς, «Κάρμα» που προβάλλεται στον Alpha, μιλώντας στη δημοσιογράφο για την καθηλωτική σειρά, μεταξύ άλλων, αποκάλυψε πως υπήρξαν ιστορίες που την άγγιξαν πάρα πολύ με αποτέλεσμα να αισθανθεί την ανάγκη να επισκεφτεί τον τάφο κάποιων από αυτούς τους ανθρώπους που έφυγαν άδικα από τη ζωή σαν τιμής ένεκεν, όπως ανέφερε.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Βασιλική Χατζηαδάμου: Το bullying που βίωσε και η επιστολή που δέχτηκε για την κυπριακή διάλεκτο! (Βίντεο)
Διαβάστε μερικά αποσπάσματα από την συνέντευξη της:
Πάντως, είναι λυπηρό που οι ιστορίες που συγκλόνισαν την Κύπρο τελικά είναι τόσες πολλές σε αναλογία πληθυσμού, ώστε να έχετε υλικό για άλλη μια σεζόν. Και ειδικά, αν σκεφτεί κανείς ότι ως λαός δυσκολευόμαστε να σκεφτούμε ότι κάποιος κοντινός μας άνθρωπος είναι ικανός για έγκλημα. Το «Κάρμα» την έσπασε για τα καλά αυτή την ψευδαίσθηση…
Στόχος μας μέσα από το «Κάρμα» είναι, πέρα από το να δούμε κάποιες ιστορίες που έγιναν στη χώρα μας, να ενημερωθούμε για κάποια θέματα που δεν έχουμε ιδέα ότι συμβαίνουν δίπλα μας, όπως ήταν η νεκροφιλία, το sex trafficking κλπ. Κάποια πράγματα που μπορεί να φαίνονται μακρινά, θέλουμε να δείξουμε ότι δεν είναι. Θέλουμε πάνω από όλα, να βοηθήσουμε θύματα που βιώνουν κάτι παρόμοιο να κάνουν κάτι για να το σταματήσουν ή έστω να θορυβηθούν από το κακό τέλος της ιστορίας που είδαν. Ίσως το «Κάρμα» σταθεί η αφορμή για να μιλήσουν, να δουν το κακό τέλος και να πουν «δεν θέλω να είμαι και εγώ θύμα όπως είναι το θύμα που είδα στο επεισόδιο». Έτσι, ίσως προλάβουμε κάποια κακά.
Oι αστυνομικές σειρές και οι true crime είναι πολύ συχνές παγκοσμίως. Στην Κύπρο ήταν κάτι που έλειπε. Γιατί, κατά τη γνώμη σου;
Επειδή είμαστε μικρή κοινωνία. Υπάρχει φόβος γιατί ο ένας ξέρει τον άλλον. Νομίζω, λίγο ο φόβος, αλλά και η δυσκολία των γυρισμάτων έπαιξαν ρόλο.
Εσύ δεν φοβόσουν;
Φοβόμουν. Αλλά όποιος φοβάται δεν μπορεί να μετακινηθεί παρακάτω. Έτσι κι αλλιώς όμως, επειδή οι προθέσεις μας ήταν και είναι πάντα αγνές, χωρίς να θέλουμε να κατηγορήσουμε κανέναν, χωρίς να παίρνουμε το μέρος κανενός, ούτε να υποδείξουμε μέσω της ιστορίας ποιος φταίει, όλα κυλούν καλά. Πρόκειται αυστηρά και μόνο για ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί επίσημα σε εφημερίδα. Ποτέ δεν θα γράψω κάτι που θα μου πει κάποιος, τύπου «έλα να σου πω την ιστορία μου να την γράψεις». Αν δεν το βρω επίσημα δημοσιευμένο, δεν αγγίζω καμία ιστορία. Οι ιστορίες μάλιστα δραματοποιούνται πειραγμένες για να προστατευτούν τα προσωπικά δεδομένα όλων. Αντιδράσεις, βέβεια, υπήρξαν. Όχι όμως σε σημείο που να μας ανησυχήσουν τόσο πολύ που να πούμε ότι είναι καλύτερα να το σταματήσουμε.
Γιατί, πιστεύεις, ξεχώρισε το «Κάρμα» με το που πρωτοεμφανίστηκε;
Πρώτα από όλα επειδή είναι αληθινές ιστορίες. Επίσης, το «Κάρμα» έφερε μια καινούργια εικόνα μέσα από την σκηνοθεσία της Ναστάζιας Χριστοδούλου. Το άλλο δυνατό στοιχείο, είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να βλέπουμε Κύπριους ηθοποιούς που μπορεί να μην τους είδαμε ποτέ ξανά σε τέτοιους ρόλους ή να τους μάθαμε σε κάτι κωμικό, και να μην ξέραμε ότι η εμβέλεια τους είναι τεράστια. Είναι μια σειρά ατόφια κυπριακή και αυτό εκτιμήθηκε. Κάτι που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να πετύχει, είναι η αμέριστη βοήθεια του κόσμου. Η στήριξη είναι συγκινητική. Φαντάσου, έχουμε μπει μέχρι στιγμής σε 172 σπίτια για γύρισμα, σε άλλα 70 αυτοκίνητα πολιτών, κόσμος έρχεται και παίζει ως κομπάρσος. Ο κόσμος είναι η μεγάλη μας δύναμη χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε το «Κάρμα».
Αυτή την έκπληξη που περιγράφεις για το καστ, πρώτη την έκανες εσύ, που από καθαρόαιμη κωμωδία μεταπήδησες ξαφνικά σε βαριά σειρά εγκλημάτων! Είχες ταυτιστεί με τις κωμικές σου δημιουργίες και τους αστείους ρόλους, και ξαφνικά ξανά συστήθηκες στους τηλεθεατές με το «Κάρμα». Και μάλιστα, με επιτυχία.
Καταρχάς ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Για έναν παράξενο λόγο το «Κάρμα» δεν το θεωρώ βαρύ δραματικό, αλλά πολύ ρεαλιστικό/ κοινωνικό. Είναι γραμμένο επίτηδες με τρόπο που δεν είναι ποτέ μελό. Είναι όντως διαφορετικό από ότι έκανα, αλλά νομίζω ότι μεγαλώνοντας διαφοροποιούνται οι ανάγκες μέσα μας. Αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο, μας ενοχλούν πράγματα της κοινωνίας, μας αηδιάζει το ψέμα, η αδικία, οι βιαιότητες, οι γυναικοκτονίες και όχι μόνο. Πάνω από όλα, νομίζω ήταν η ανάγκη μου να χρησιμοποιήσουμε την τηλεόραση για έναν καλό σκοπό. Πέραν της διασκέδασης.
Εσένα, μέσα σου όλο αυτό δεν σε μπερδεύει, δεν σε επηρεάζει;
Ένιωσα να με επηρεάζει όταν σταματήσαμε μετά από τρία συνεχόμενα χρόνια και ένιωσα καταβεβλημένη. Άρχισα να γίνομαι κάπως μηδενίστρια επειδή ένιωθα ότι το κακό κυριαρχεί. Για να συνέλθω ως άνθρωπος, όχι ως πένα, ένιωσα την ανάγκη να κάνουμε stand up comedy, πέρσι. Η κωμωδία προσφέρει ένα φως, μια αισιοδοξία. Ήθελα να «φωτιστώ» εσωτερικά, γιατί είμαι θετικός άνθρωπος γενικά και δεν ήθελα να αφήσω το βαρύ φορτίο από το «Κάρμα» να με καταβάλει. Είναι συγκλονιστικό πόσο «ρουφάς» σε έναν βαθμό τον πόνο του άλλου. Υπήρχαν κάποιες ιστορίες στο «Κάρμα» που με άγγιξαν τόσο, που ένιωσα την ανάγκη να επισκεφτώ τον τάφο κάποιων ανθρώπων που έφυγαν άδικα από τη ζωή. Το ένιωθα σαν τιμής ένεκεν. Λες και δικαιώνουμε την ιστορία ενός αδικοχαμένου ανθρώπου. Μετά από ένα διάλειμμα λοιπόν, ένιωσα ξανά έτοιμη για δράση.
