Διαβάστε το αξίζει τον κόπο!
Τα γενέθλια της είχε χθες η μητέρα της Ρούλας Γεωργιάδου.
Η γνωστή παρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός ανέβασε την πιο τρυφερή φωτογραφία αγκαλιά με την μητέρα της η οποία χθες είχε γενέθλια και έγινε 89 ετών.
Με αφορμή τα γενέθλια της λοιπόν, η Ρούλα έγραψε στην μητέρα στης όλα όσα ήθελε από καιρό να της πει και με ένα μακροσκελές κείμενο συγκινεί….
Χρόνια της πολλά!
Μανούλα μου..
Μάμμα μου σήμερα κλείνεις τα 89 σου χρόνια. Θέλω να σου πώ πολλά που δεν στα είπα ποτέ.
Ξέρεις κάτι μάνα; Τα ωραιότερα λόγια και συναισθήματα μας τα λένε οταν εμείς πιά δεν μπορούμε να τα ακούσουμε. Γι αυτό αποφάσισα να στα πώ όοολα σήμερα που είσαι εδώ μαζί μας.
Παντρέφτηκες τον παπά και αποκτήσετε ενα πολύ όμορφο, χαριτωμένο, ήσυχο μωρό πολύ προκομμένο. Την αδελφή μου!!
Και αφου είδατε ότι ήταν εύκολο αποφασίσατε να κάνετε ακόμα ενα παιδί γιατί θέλατε και ένα αγόρι. Αλλά..γεννήθηκα εγώ. Καμία σχέση με την ήρεμη αδερφή μου. Ενα ατίθασο, άτακτο, ανυπάκουο παιδί που σε έφερνε στα όρια σου και μου γύριζες κάτι αξινόστραφες μέσα μέσα. Καλά μου έκανες. Δυσκολοανάγιωτο παιδί, που επαιζε μπάλα, ππιριλιά, σκαρφάλωνε σε στήλους και δώματα, εσπασε χερια, πόδια τουλάχιστον 4 φορές. Ομως εδύ μανούλα ειχες την υπομονή να μου ραβεις κσθημερινά την σχολική μου ποδιά που όλο και σκιζόταν όταν έμπλεκα σε καυγάδες ή όταν σκαρφάλωνα οπουδήποτε και την έσκιζα. Είχες την υπομονή να μου περιποιήσε με ξυζενέ και φλαβίνη τα αιωνίως πληγωμένα μου γόνατα και να με κάνεις τρυφερά μπάνιο και να μου φτιάχνεις κοτσιδάκια τα μαλιά. Ακόμα νοιώθω την μυρωδιά σου μάνα. Το σώμα σου αναδύει ακόμα αυτη την γλυκιά οσμή απο γιασεμί. Θυμάμαι το κραγιόν σου που ήταν στο χρώμα του πολύ ώριμου κερασιού και μου άρεσε όταν με φιλούσες και έμενε το σημάδι απο τα χείλια σου στο μάγουλο μου.
Το πιό σπουδαίο που ζω κσι έζησα μαζί σου ξέρεις ποιό είναι ρε μάνα;
Το ότι ήσουν και είσαι μια μάνα “διαθέσιμη”. Δεν θυμάμαι ουτε μια φορά να γύρισα απο το σχολείο και μετέπειτα απο τη δουλειά και να μήν υπήρχαν τουλάχιστον δυο τρία διαφορετικά φαγητά στο τραπέζι σου. Φρόντιζες να φάμε πρώτα εμείς και τριγύριζες σαν μέλισσα γύρω απο τα πιάτα μας και μας έβαζες απ όλα. Πάντα τελευταία έτρωγες..
Ασε τα γλυκά σου ρε μάνα…θυμάμαι το λατρεμμένο μου με μπισκότα σαβουαγιάρ, μόρφατ σαντυγί, φράουλες και αμύγδαλα, το τζέλυ μωσαικό, την καραμελλέ σου με κρούστα, την πάδτα φλώρα σου που αρπαζα κομμάτια απο το κουτί και έτρεχα να παίξω μασουλώντας στη γειτονιά..
Το σπίτι σου πάντα καθαρό, μοσχοβολιστό όπως και τα ντουλάπια σου που μοσχοβολούσαν λεβάντα. Απο σένα έμαθα να δέχομαι όλους τους ανθρώπους όπως είναι. Με καλωσύνη. Ησουν πολύ κοινωνικό άτομο μανούλα , ευκολοσχέτιστο. Κσθε βδομάδα καλούσες τις φίλες σου για τσάι στο σπιτάκι σου. Την κυρία Μαρουλα, την κυρία Λητώ, την Αθηνούλα, την Εκάβη,την Σουλα, τη θεία Ελένη, την Αννα, την Βαθούλα , την Χρύσω, την κυρία Θάλεια Ντε Καστάν. Ησουν η ψυχή της παρέας μάνα με ένα χιούμορ μοναδικό. Μακάρι να είχα μια φίλη σαν και σένα μαμμα μου τόσο διαθέσημη ακόμα και στις “κορούδες” όπως τις αποκαλούσες.
Ξέχασα να σου πώ ευχαριστώ για τα υπέροχα κοστούμια των καρναβαλιών που σαρώναμε τα βραβεία στους τότε χορούς του ΑΠΟΕΛ και κανείς δεν ήξερε ότι μια φορά μας τα έφτιαξες απο τις καλές σου κουρτίνες για να μήν νοιώσουμε τη στέρηση.
Που λές μάνα μου κάπου εκεί στην εφηβεία οταν άρχισα τις επαναστάσεις μου, ήρθε ο πόλεμος του 74. Το σπίτι μας γέμισε απο συγγενείς, απο τον Τράχωνα, τον Β.Πόλο, την Νεάπολη. Θυμάμαι όλα τα παιδιά καμιά 15αριά στρωματσάδα στο πάτωμα και γύρω γύρω στις οολυθρόνες στους καναπέδες, στα κρεββάτια οι γονείς να μας προσέχουν. Θυμάμαι πόσο μακαρόνι τρώγαμε καθημερινά αφού αυτά είχαμε σε στόκ, ρύζι, αλεύρι και τέρμα τα δυο τρια φαγητα και τέρμα τα γλυκά.
Τότε 3 Σεπτεμβρίου μας φορτώσατε σε ενα πλοίο με τον πατέρα το λεγανε Οινούσες και μας στείλατε να φύγουμε απο το νησί γιατί ακουγόταν πως θα έπαιρναν όλο το νησί οι Τουρκοι. Η προκομένη , η νούσιμη εφυγε για Αγγλία και εγώ συνεχισα το σχολείο στην Αθήνα.
Εφυγα απο την δεδομένη αγκαλιά σου μάνα και μου κακοφάνηκε. Σε ήθελα πολύ και τα βράδυα έκλαιγα πολύ. Ηθελα να γυρίσω αλλά ήξερα οτι ο πατέρας ξόδεψε όλα τα λεφτά να μας σώσει και ντρεπόμουν να τον απογοητεύσω.
Κάποτε γύρισα στην αγκαλιά σου οχι για πολύ. 18 χρονών και δύο μηνών σου έφυγα για αεροσυνοδος. Από τότε δεν κοιμόσουν τα βράδυα μέχρι να φτασω σε κάπιθο ξενοδοχεί να πληρώσω 2 λίρες Αγγλίας, η 10 φράγκα, ή 10 μάρκα, ή10 φιορίνια ή 20 λιρέττες να σου πώ μονο μια λέξη. “Εφτασα”. Τότε μόνο έγερνες το σώμα σου στο στρώμα να ξεκουραστείς.
Καλά και με άντεξες και με αντέχεις ακόμα. Σου έκανα πολλά μάνα. Σου αφηνα το παιδί μου 40ημερών και γω γύρισα στη δουλειά μου. Εσύ είσαι η μάνα του εγγονιού σου όχι έγώ. Θέλω να σου πώ πώς σε λατρεύω, σε χρειάζομαι στη ζωή μας, θέλω να σου πω συγγνωμη για όσα σου έκανα σαν παιδί..και σαν μεγάλη, να χαίρεσαι τις εγγονές σου και τα δυσσεγγονα σου. Αυτά ειναι τα καλά υστερηνά που λένε μάνα και είμαι ευτυχισμένη και ευλογημένη που τα ζούμε μαζί σου. Να μας ζήσεις. ΣΑΓΑΠΩΩΩ
