Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια του τηλεοπτικού σταθμού Mega μιλάει για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποκλειστικά στη ShowBiz!
Όπως κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου από το 1977 μέχρι και σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day), η οποία αποτελεί ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητά τους έγραψαν ιστορία.
Η ShowBiz επικοινώνησε με γυναίκες του καλλιτεχνικού κόσμου, όπου και μας μίλησαν για την σημαντική αυτή ημέρα.
Διαβάστε παρακάτω όλα όσα αποκάλυψε η Στέλλα Στυλιανού.
Ο σεβασμός προς τις γυναίκες πιστεύεις πώς πηγάζει από τις ίδιες;
Ο σεβασμός του κάθε ανθρώπου προς τον εαυτό του, είναι σαφώς προαπαιτούμενο για να μπορεί από παιδί μέχρι την ενηλικίωση και μετέπειτα ο άνρθωπος να επιβίωσει. Αυτό ως γενική αρχή ισχυεί και για τις γυναίκες. Όμως τα δικαίωματα των γυναίκων δεν μπορούν να υπάρχουν αν η κοινωνία στην οποία ζουν δεν τα παρέχει. Παράδειγμα σε ανατολικές χώρες οι γυναίκες στερούνται ελευθεριών, περιθωριοποιούνται πολιτικά και κοινωνικά, βιώνουν εγκλεισμό, πωλούνται από τους γονείς τους συχνά και βιώνουν πάσης φύσεως εξευτελισμό. Οπότε οι γυναίκες βρίσκομαστε διαρκώς σε μια διαδικασία- στις δυτικές χώρες έχουν γίνει πολλά βήματα προς τα εμπρός- να διεκδικούμε τη θέση μας και να υψώνουμε τις φωνές μας.
Ποιο κοινωνικό στερεότυπο ένιωσες να σε πιέζει πιο πολύ; Και πώς αντέδρασες σε αυτό;
Κοίτα πιστεύω ότι το στερεότυπο που ανέκαθεν καταπίεζει τις γυναίκες είναι αυτό του γάμου. Και όχι ως θεσμός- γιατί είμαι υπέρ του θεσμού. Ο γάμος αφενός σε συνάρτηση με την ηλικία μιας γυναίκας (ναι υπάρχει στερεότυπο βαθιά ριζωμένο και στα πιο “ανοιχτά” μυαλά) και κατ’ επέκταση η τεκνοποίηση. Η κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα να αποφασίζει για τον εαυτό της, χωρίς να πρέπει να ικανοποιεί τα “πρέπει” μιας κοινωνίας που στόχο θα πρέπει να έχει να δημιουγεί έλευθερους ανθρώπους και όχι καταπιεσμένους και εγκλωβισμένους σε λάθος επιλογές επειδή “πρέπει”. Αυτή είναι και η δική μου λογική. Να λαμβάνω αποφάσεις απερίσπαστη από τα ‘πρέπει” αλλά τα θέλω τα δικά μου. Πιστεύω σε ένα μεγάλο βαθμό το πέτυχα.
Έχεις βιώσει ποτέ στην προσωπική σου ή στην επαγγελματική σου ζωή κάποιου είδους εκφοβισμό εξαιτίας του ότι είσαι γυναίκα; Αν ναι, πώς το αντιμετώπισες;
Έχω βιώσει σε μεγάλο βαθμό αμβισβήτηση επειδή είμαι γυναίκα, με συγκεκριμένη εμφάνιση, που για κάποιους αποτελούσε πρόβλημα αναξιοπιστίας. Τα πτυχία και η αποδόση μου- αμελητέο γεγονός. Μόνος στόχος ήταν μέσα από την αμφισβήτηση να μου μειώνεται συνεχώς το ηθικό. Έκλαψα, πάλεψα και δούλεψα πολύ για να αναστρέψω το κλίμα αυτό. Ήμουν τυχέρή, το πέτυχα. Δεν σημαίνει ότι όποια γυναίκα έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση είναι ανίκανη ή αδύναμη. Ανίκανοι και αδύναμοι είναι αυτοί που εξαντλούν τα συμπλέγματα τους πάνω στις γυναίκες. Αυτό όμως έχει αρχίζει να αλλάζει, σιγά-σιγά, κι όταν εκλείψει θα είναι μια νίκη όχι των γυναικών μόνο αλλά της κοινωνίας μας.
Ποια γυναίκα έχεις στο μυαλό σου ως πρότυπο και γιατί;
Θαυμάζω πρώτιστα τις γυναίκες της ζωής μου, την μητέρα μου και την αδερφή μου. Σε αυτές οφείλω ότι είμαι σήμερα. Μου έχουν δώσει όλα τα εχέγγυα που χρειάζομαι, την αγάπη στα σωστά και στα λάθη μου, την συμπαράσταση στις λύπες και τις χαρές μου για να βαδίζω στο δρόμο μου με δύναμη και ήθος. Είμαι πολύ τυχερή που έχω γεννηθεί σε αυτή την οικογένεια. Κατ’ επέκταση θαυμάζω όλες τις γυναίκες που δίνουν τις δικές τους μάχες, από τη μητέρα που δουλεύει σκληρά για να μεγαλώσει τα παιδιά της, τις γυναίκες που δίνουν τη μάχη της τεκνοποίησης, τις γυναίκες που παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Είμαι περήφανη που η Κύπρος εξέλεξε γυναίκα πρόεδρο της βουλής, παρ’ όλο που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, μέχρι πρότινος ήταν ζητούμενο. Πάμε όμως μπροστά.
Ποια Κύπρια γυναίκα θα βράβευες και γιατί;
Βραβείο αξίζει η Πολυξένη Λοιζιά, η πρώτη Κύπρια φεμινίστρια, όπου λίγο πριν έναρξη του 20ου αίωνα τόλμησε και ίδρυσε το πρώτο γυναικείο σωματείο, το πρώτο γυναικείο γυμναστήριο, πρώτο γυναικείο περιοδικό. Ενώ είχε αναλάβει από τη θέση της διευθύντριας του παρθεναγωγείου Ελπίς στη Λεμεσό το 1878 την μόρφωση εκατοντάδων κοριτσιών. Το αναφέρω γιατί αξίζει να θυμόμαστε πως για την γυναικεία χειραφέτηση μας κάποιοι πάλεψαν πολύ.
Πώς πιστεύεις θα ήταν η ζωή χωρίς γυναίκες;
Δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς τις γυναίκες. Είναι αμφορείς της ζωής , είναι η ίδια η ζωή!
Πιστεύεις πως με τόσους αγώνες που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια η γυναίκα κέρδισε την θέση που της αξίζει στην κυπριακή κοινωνία; Ή έχουμε δρόμο ακόμη;
Έχουμε μεγάλο δρόμο μπροστά μας ως κοινώνία για να δώσουμε στις γυναίκες τα εχέγγυα να μπορούν να βαδίζουν στη ζωή τους όπως αποφασίσουν και να μην στερούνται εφοδίων, επαγγελματικών θέσεων, κοινωνικής θέσης και πολλών άλλων. Είμαστε προς την κατεύθυνση αυτή αλλά χρειάζονται κι άλλοι αγώνες για να μην χάνει μια θέση εργασίας μια γυναίκα που έχει τα προσόντα επειδή προτίθεται να μείνει έγκυος, για να μη χάνει την προαγωγή της επειδή “είναι γυναίκα”.
Συνέχισε την φράση….Η γυναικά είναι φτιαγμένη…
Για να συνεχίζει τη ζωη, να ομορφαίνει τη ζωή και να μας πηγαίνει μπροστά! Η ζωή είναι γυναίκα.
Το πιο περίεργο δώρο που έλαβες ποτέ τέτοια μέρα;
Δεν έχω λάβει τίποτα περίεργο.
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις με αφορμή την σημερινή ημέρα;
Μάθετε τα παιδιά σας, τους γιους σας, να σέβονται τις γυναίκες και να αγαπούν, τις μητέρες, αδελφές, τις κόρες, τις φίλες, τις συντρόφους. Τις γυναίκες!!!
Η συντακτική ομάδα της ShowBiz εύχεται Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες!
