Ο αστυνομικός συντάκτης και παρουσιαστής του ΑΝΤ1 μιλά στη ShowBiz για το πώς η δουλειά επηρεάζει τη ζωή του και για το αν θα άφηνε το κανάλι του για κάποιο άλλο.
Γράφει ο Ιωάννης Γερολέμου
«Όχι δεν έγινα δημοσιογράφος απλά για να μπω στην τηλεόραση, ούτε για να με αναγνωρίζουν στο δρόμο…»
Το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά «πέφτω πάνω του» όταν αποφασίσω να παρακολουθήσω τηλεόραση. Τη μια τον πετυχαίνω να δίνει ανταπόκριση από κάποια σκηνή εγκλήματος, την άλλη μέσα στο στούντιο του ΑΝΤ1 να παρουσιάζει δελτία. Κάπως έτσι κι αφού κατέληξα ότι -οι περισσότεροι τουλάχιστον- δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τη ζωή του, αποφάσισα ότι μια συνέντευξη με τον δημοσιογράφο και παρουσιαστή Θησέα Ιωάννου θα είχε ενδιαφέρον.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη ShowBiz είπε αρκετά και ενδιαφέροντα.
Και με έκανε να αντιληφθώ τον λόγο που δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για τη ζωή του!
Ένας δημοσιογράφος με ρόλο διπλό… Από τη μία το αστυνομικό ρεπορτάζ και από την άλλη η παρουσίαση δελτίων ειδήσεων. Αναπόφευκτα η ερώτηση είναι ποιο από τα δύο αγαπάς περισσότερο και πως προέκυψε η παρουσίαση των δελτίων, αφού με το αστυνομικό ρεπορτάζ γνωρίζουμε ότι ασχολείσαι χρόνια.
Από την πρώτη μέρα που εργοδοτήθηκα στον ΑΝΤ1 θυμάμαι πως ήθελα να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Θυμάμαι πριν 11 χρόνια την πρώτη φορά όπου οι δύο αστυνομικοί συντάκτες του σταθμού θα έφευγαν άδεια και μου ανακοίνωσαν πως θα κάλυπτα εγώ το συγκεκριμένο ρεπορτάζ πως η χαρά που ήταν τόσο μεγάλη, όση ενός παιδιού που ανοίγει τα δώρα των Χριστουγέννων. Τα δελτία προέκυψαν την ίδια σχεδόν περίοδο. Θυμάμαι μια Κυριακή που μου ανακοινώθηκε πως την επόμενη μέρα θα έκανα το πρώτο μου δελτίο τότε, στις 11 το βράδυ. Και από τότε μέχρι σήμερα πέρασα από όλα και τα απογευματινά και το δελτίο που γινόταν στα πλαίσια της εκπομπής «Μέρα Μεσημέρι» και στα κεντρικά δελτία του Σαββατοκύριακου. Σίγουρα και τα δύο έχουν την δική τους χάρη αλλά θεωρώ πως το γεγονός ότι κάνω και ρεπορτάζ, είναι κάτι που με βοηθά στην παρουσίαση για να έχω μια πλήρη εικόνα των όσων μεταφέρω στους τηλεθεατές.
Όποιος παρακολουθεί την επικαιρότητα ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, και εκτός χώρου να είναι, μπορεί να αντιληφθεί ότι το αστυνομικό ρεπορτάζ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τι είναι αυτό που σε ιντριγκάρει ώστε να ασχολείσαι με αυτό;
Σίγουρα και δεν είναι εύκολο εφόσον ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι και να πρέπει να αφήσεις ότι κάνεις για να μεταβείς στο σημείο. Δεν είναι λίγες οι φορές που άφησα οικογενειακά τραπέζια ή έχασα προσωπικές στιγμές γιατί έπρεπε να βρίσκομαι σε μία σκηνή εγκλήματος, μια ληστεία ή ένα δυστύχημα.
Θεωρώντας ότι μπορώ να προβλέψω την απάντηση, δε μπορώ ωστόσο να μην ρωτήσω ποια ήταν η υπόθεση που σε στιγμάτισε, όχι μόνο σαν δημοσιογράφο αλλά και σαν άνθρωπο. Που σε επηρέασε αν προτιμάς περισσότερο…
Σίγουρα είναι η υπόθεση του κατά συρροή δολοφόνου. Θυμάμαι τις πρώτες μέρες που δυσκολευόμουν ακόμη και να κοιμηθώ τα βράδια με όλα όσα έρχονταν ενώπιον μας και ιδιαίτερα μετά την μέρα που μάθαμε πως ανάμεσα στα θύματα βρίσκονταν και μικρά παιδιά. Ίσως το ότι είμαι πατέρας να με επηρέασε ακόμη περισσότερο. Φυσικά θεωρώ ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω και τα όσα αντίκρισα μετά τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, στην Ελλάδα, όταν είχα μεταβεί εκεί να καλύψω το ρεπορτάζ. Τόσοι νεκροί σε λίγες ώρες. Τόσες ψυχές που χάθηκαν. Εκείνες οι εικόνες αλλά και οι ιστορίες των ανθρώπων που χάθηκαν πιστεύω θα με σημαδεύουν πάντα.
Θεωρείσαι πιστεύω ξεκάθαρα παιδί του ΑΝΤ1. Θα έφευγες για κάποιο άλλο κανάλι και υπό ποιες προϋποθέσεις;
Εδώ και 14 χρόνια βρίσκομαι στην οικογένεια του ΑΝΤ1 και όπως το είπες και εσύ η δημοσιογραφική «πιάτσα» με θεωρεί παιδί του ΑΝΤ1. Αν και ποτέ στην ζωή δεν πρέπει να κλείνεις πόρτες, πολύ δύσκολα πιστεύω θα έφευγα από τον ΑΝΤ1 για κάποιο άλλο κανάλι.
Είσαι από τους δημοσιογράφους που επέλεξαν να ασχοληθούν με το χώρο για να μπουν στην τηλεόραση ή έτσι ήρθαν τα πράγματα στην πορεία; Θα μπορούσες να υπηρετήσεις και κάποιο άλλο μέσο; Υπήρξε κάποια στιγμή στην καριέρα σου που σκέφτηκες ότι έκανες λάθος επαγγελματική επιλογή;
Όχι δεν έγινα δημοσιογράφος απλά για να μπω στην τηλεόραση, ούτε για να με αναγνωρίζουν στο δρόμο. Έγινα γιατί αυτό θυμάμαι πως ήθελα πάντα από μικρός και ποτέ μέχρι σήμερα δεν σκέφτηκα πως έκανα λάθος επαγγελματική επιλογή. Σίγουρα θα μπορούσα να υπηρετήσω και άλλο μέσο και δεν σου κρύβω πως πάντα ήθελα να κάνω ραδιόφωνο αν και ακόμη δεν είχα τέτοια ευκαιρία.
Είναι βεβαίως παραδεκτό ότι πρόκειται για ένα επάγγελμα δύσκολο που απαιτεί πολλές ώρες εργασίας. Πρώτα θα ρωτήσω πόσο δύσκολο είναι να συνδυαστεί με την οικογένεια.
Σίγουρα είναι από τα επαγγέλματα που απαιτούν να απουσιάζεις αρκετές ώρες από το σπίτι. Θεωρώ πως κάποιες φορές είναι πολύ δύσκολο να συνδυαστεί με την οικογένεια αλλά αν καταφέρεις και βρεις την χρυσή τομή όλα γίνονται. Αν και πιστεύω ότι για τις γυναίκες συναδέλφους το κεφάλαιο αυτό είναι ακόμη ποιο δύσκολο γι’ αυτό και θαυμάζω όσες μπορούν να το συνδυάσουν.
Σε αγχώνει καθόλου το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος τομέας του ρεπορτάζ με τον οποίο ασχολείσαι, εμπερικλείει ενδεχομένως κάποιο κίνδυνο; Δεδομένου ότι έχεις και ένα παιδί.
Φυσικά, αν σκεφτείς πως δεν είναι λίγες οι φορές που συνάδελφοι και από άλλα μέσα δέχθηκαν επιθέσεις για κάποιο θέμα που έκαναν και ίσως ενόχλησε. Σίγουρα όταν έχεις και ένα παιδί ο φόβος μεγαλώνει αλλά προσπαθείς να το διαχειριστείς.
Θεωρώ ότι έχεις καταφέρει να κρατήσεις σχετικά μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας το κομμάτι που ονομάζεται προσωπική ζωή. Αυτό γίνεται από επιλογή;
Όποιος καεί με το χυλό φυσά και το γιαούρτι. Επειδή έπαθα και έμαθα τα προηγούμενα χρόνια -και αυτό ήταν και ένα μάθημα για κάποιες φιλίες στον χώρο- επέλεξα πλέον να κρατώ κάποια πράγματα για μένα και την οικογένεια μου.
Τι σε έχει μάθει μέχρι σήμερα η κόρη σου; Και είναι κάτι που επιθυμείτε με τη σύζυγο σου να μεγαλώσετε την οικογένεια σας;
Αυτή την στιγμή δεν είναι κάτι που βρίσκεται στα άμεσα σχέδια μας. Σίγουρα ο ερχομός της κόρης μου με άλλαξε. Κυρίως στο να βλέπω αρκετά πράγματα πολύ διαφορετικά και να μην ασχολούμαι με κάποια άλλα τα οποία μέχρι και πριν μερικά χρόνια θεωρούσα σημαντικά.
